Mijn kroegtocht zou ditmaal 's avonds zijn.
Mijn vrouw is daar verkwent tegen.
Maar van tijd tot tijd word ik gedreven en ik ben dan niet meer te houden.
Ik had namelijk enige lege muizenissen in mijn hoofd.
'n Maand of wat geleden, kreeg ik plotseling inwoning van een wit muisje.
Mijn muizenisje werd namelijk gevorderd door het witte muizen C.B.H.
– Wij zijn de beste vrienden geworden. –
Van tijd tot tijd komt dat witte muisje door mijn oor naar buiten; maakt een salto, springt gewiekst in mijn borstzakje en vertelt dan met een lief stemmetje welke kant ik uit moet.
Ditmaal was mijn stille-omgang 'De Phonobar'. Een café voor jongeren, waar een enkele oudere niet opvalt.
Zo zat ik plotseling tussen natte en droge biervilten vrijers, peukendouwers, carnavalstypes uit deze tijd: langharige hazenwindhonden, ruige foksterriërs, beatniks (die niks bieden), nozems, brozems, provo' s en andere intellectuelen te genieten van een glas pils.
Plotseling was ik mijn bierglas met nog driekwart pils erin kwijt.
Een meisje had mijn biertje opgedronken.
Heinekenspils ook in de Phonobar het meest gegapt, dacht ik.
– Ik bestelde een nieuw glas bier. –
Zo zaten we van het schuimende pilsje te genieten en naar Cool Jazz te luisteren.
Toen plotseling een sjieke dame in een hele dure nertz binnentrad. Ze had al iets gedronken, dacht ik. Ze had een enorme bos bloemen bij zich. Regelrecht liep ze naar het buffet en bestelde een citroentje met suiker. Daarna verdween ze met de tred van een jonge ree de dames-wc in.
Otto, de barkeeper, zette het citroentje op de bar en zei tot mij: 'Die komt alleen maar om te rudelrollen'.
Zeer nieuwsgierig vroeg ik wat ruddelrollen is.
'Nauw', zei Otto, 'meisjes van achttien jaar piesen tietje engel, boven de dertig – zoals deze – rudelrollen en boven de vijftig poelekwà.
Er verliepen enige minuten. Otto zette voor een bezoeker een Zuid-Amerikaans plaatje op. En wendde zich tot Cor, de zaalkelner, met: 'Dat wijf zit al een kwartier op de plee. Ga eens kijken wat ze doet'.
De zin van Otto was er nauwelijks uit, of de dame in nertz – kwam zonder nertz – poedelnaakt met twee grote oorbellen gekleed, de zaak inzweven.
Haar weelderige boezem keek brutaal omhoog. Zij danste als een soort Gina van Lollybrigade met een enorme bos bloemen door de zaak. Deze begon ze kwistig rond te strooien. Otto, die goed van het tongriem gesneden is, stond met een mond vol protégee.
Cor stond helemaal geïnterconferdemoraliseerd naar haar prachtig figuur te kijken.
Toen schreeuwde Otto: 'Cor dat wijf de plee in en doortrekken. ' Dat vond Cor zonde, Want zoiets deed je niet weg. Dat ging nog wel een paar jaar mee. Otto brulde: 'Cor weg met dat wijf. Wij hebben geen cabaretvergunning.'
Een klant zei tegen Otto: 'Och joh, laat haar even gaan.'
– Nee, dat kan niet – riep Otto. Als de politie binnenkomt, kan het mijn muziekvergunning kosten.
Cor pakte haar resoluut beet om haar naar het toilet te brengen. Daar nam de dame in het naakt géén genoegen mee. ‘Luister eens’, gilde zij. Maar niemand deed dat. En zij bleef bloemen strooien tot er geen bloem meer over was.
De dame zonder nertz werd de wc ingewerkt. De deur op slot. Cor op wacht. Na tien minuten werd er van binnen uit op de deur geklopt. Een zachte stem riep: 'Ik ben klaar. Mag ik er uit?'
Zij werd met zachte karatehanden de zaak uitgewerkt.
Ik zei tegen Otto – een leuke zaak die Phonobar. –
Mijnheer hier gebeurt iedere avond wat, was het droge antwoord.
De volgende dag werd ik weer door mijn witte muis naar het zelfde establishment gedreven.
Ik zat op de zelf de kruk aan de bar. Net dacht ik vanavond gebeurt er niets, of daar stond plotseling weer de dame in nertz.
In de deur opening – ging naar een luftpauze regelrecht naar de Bar – bestelde een citroentje met suiker – en maakte haar excuses voor gisterenavond. – Want ze had zo'n rommel gemaakt met bloemen strooien.
This is about the history of the Phonobar. I hope that through the contribution of others it will turn into a real Blog. The bar was located in Amsterdam and well-known around the world. It became famous because a special kind of music was played there. Yes indeed Jazz!! But, not only this made the bar famous, also the variety of people visiting the bar made it as it was and last but not least the owners of the bar. Read from the bottom up. I hope you will enjoy it.
Friday, April 14, 2006
Some art by Lex Pauka
Thursday, April 13, 2006
A little about its history
That the location is also of historic value to the city is shown in the next three postings.
Introduction
The sixties was a turbulent period in
Subscribe to:
Posts (Atom)